Wetenschap

Dit hoofdstuk is bedoeld om enkele mogelijke omgevingsfactoren te onderzoeken die helpen bepalen of zeer jonge kinderen vanaf zeer jonge leeftijd zullen opgroeien om twee talen te spreken in plaats van slechts één. In this exploration, I will be focussing particularly on the possible role of parental beliefs and attitudes. Zoals ik zal proberen uit te leggen, kunnen dergelijke overtuigingen en houdingen aan de basis liggen van het taalgedrag van ouders ten opzichte van hun kinderen, wat op zijn beurt een krachtige bijdragende factor is in de patronen van taalgebruik van kinderen.

This French article was, as far as we know, the first one to specifically draw attention to harmonious bilingual development and to launch the term. The article does not have an abstract, but here is a short description in English:

In de afgelopen 20 jaar is er veel onderzoek gedaan naar de taalontwikkeling van jonge tweetalige kinderen. This has been a good thing, if only to dispel the myth that young bilingual children are confused and cannot get their languages straight. This myth persists in large portions of society but at least now there is scientific evidence that shows it to be what it is, viz., a myth. A review of the relevant literature shows, however, that much of the work on child bilingualism has the same fairly limited scope, i.e., it mainly focuses on psycholinguistic aspects of bilingual language acquisition. Sociolinguistic approaches are rare, and even more rare are approaches that combine the two perspectives. On the whole, studies have focused on children who have been successful in their bilingual acquisition. Yet it is abundantly clear that there are many children who are not so successful. They may understand two languages, but speak only one, much to their own chagrin or that of their family members, or they may speak two languages in ways that are unsatisfactory to their environment. In addition, frictions may arise in bilingual families that are attributed to the fact of bilingualism. In all these cases, there is no harmonious bilingual development, and children's and families' lives are adversely affected. There is little systematic research at the moment that can address the question what factors lead to a harmonious bilingual development. There is some anecdotal evidence from bilingual families and research from monolingual acquisition, however, that gives an idea of what these factors may be. They basically relate to various aspects of language input and language attitudes. It is high time that research efforts are directed at systematically investigating these factors. This most likely means that a fundamentally new paradigm has to be developed in the field of child bilingualism, and that alternative methodologies have to be sought. For instance, group studies are needed rather than mainly case studies. Researchers will also need to gather information on the macro- and micro-contexts within which children grow up bilingually. On the whole, this aspect has been much neglected in the more psycholinguistically oriented literature. However, it is only by having a very wide range of information on different aspects pertaining to a bilingual child's life that we will be able to discover what makes the difference between harmonious and unsuccessful bilingual development. We zijn het aan de vele tweetalige gezinnen in de wereld verplicht om te proberen dit probleem op te lossen.

Dit artikel analyseert de rol die individuele verschillen in de cognitieve, Spaanse competentie en sociaal-emotionele en gedragsvaardigheden van kinderen spelen bij het voorspellen van de gelijktijdige en longitudinale verwerving van Engels onder een grote steekproef van etnisch diverse Spaanse kleuters met een laag inkomen. Participants assessed at age 4 for language, cognitive, socio-emotional, and behavioral skills were followed through kindergarten. Multivariate analyses demonstrated that Spanish-speaking preschoolers with greater initiative, self-control, and attachment and fewer behavior problems at age 4 were more successful in obtaining English proficiency by the end of kindergarten compared to those initially weaker in these skills, even after controlling for cognitive/language skills and demographic variables. Also, greater facility in Spanish at age 4 predicted the attainment of English proficiency. Sociale en gedragsvaardigheden en vaardigheid in het Spaans zijn waardevolle bronnen voor Engelse taalleerders met een laag inkomen tijdens hun overgang naar school.

Harmonieuze tweetalige ontwikkeling is de ervaring van welzijn in een taalcontactsituatie waarbij jonge kinderen en hun gezinnen betrokken zijn. While so far no systematic ethnographic studies of harmonious bilingual development exist, the following constituting elements are proposed: the use of parent-child conversations employing basically a single language, children's active use of two languages rather than just one, and children's more or less equal proficiency in each language. De factoren die hoogstwaarschijnlijk bijdragen aan deze elementen zijn een positieve houding ten opzichte van vroege tweetaligheid, discourssocialisatiepatronen en de frequentie waarmee kinderen elke taal horen.

Dit was de conclusie van dit Duitse hoofdstuk:

Das ignorieren und dadurch implizit geringschätzen der Nichtumgebungssprache von Kleinkindern in Kindertagesstätten oder in Kindergärten ist keine gute Voraussetzung für die Entwicklung von kindlichem Wohlbefinden und verhindert eine gute Integration von Kindern in der Kindeseinrichtung und in der Gesellschaft. Das Zeigen einer aktiven Offenheit zu allen kindlichen Nichtumgebungssprachen in Kindertagesstätten und in Kindergärten ist empfehlenswert, denn solche Offenheit bedeutet eine Wertschätzung, die unentbehrlich ist für eine bessere Integration unserer Kleinkinder in der Kindeseinrichtung insbesonders, und im Leben im allgemeinen."

English version:

Het negeren en dus impliciet onderwaarderen van de niet-maatschappelijke taal van peuters in kinderdagverblijven of peuterspeelzalen is geen goede basis voor de ontwikkeling van het welzijn van kinderen en verhindert dat kinderen goed integreren in de peuteropvang en in de samenleving. Instead, daycare and preschool staff should show an active openness to all non-societal languages in daycare centers and preschools. Een dergelijke openheid toont een waardering voor kindertalen die onmisbaar is voor een betere integratie van onze peuters in het vroege onderwijs en in het leven in het algemeen.

Taal staat centraal in het ouderschap. This becomes particularly clear in a minority context, where parents may be pressured into speaking a language to children that they hardly know, or where children may not speak the language that their parents speak with them. Because of linguistic issues, minority language background parents may feel insecure in their parenting role, and their children's positive development may be adversely affected. This chapter reviews research from various research traditions in the currently (2015) 28 countries of the European Union that can potentially inform relations between language use by parents with a minority language background as an integral part of parenting and young children's socioemotional well-being. Few European research projects so far have specifically addressed the complex relations between the language related aspects of parenting in minority language background families and children's socioemotional well-being. Het hier samengebrachte bewijs ondersteunt echter het idee dat het gebruik en de vaardigheid van minderheidstalen door kinderen, zoals gemedieerd door de taalkeuzes en -praktijken van hun ouders, een positieve invloed heeft op het welzijn van zowel ouders als jonge kinderen, en zo bijdraagt aan een harmonieuze tweetalige ontwikkeling.

Hilde De Smedt's conclusion was:

"Een positief verhaal

Wat ik tot slot wil meegeven, is dat we samen met de gezinnen bijna altijd een positief verhaal kunnen schrijven. Er is binnen gezinnen een sterke dynamiek, ook al moet die even worden aangewakkerd. Vaak moet bij ouders vooral het geloof in hun eigen opvoedingspotentieel worden hersteld en moeten ouders en kinderen met elkaar in gesprek gaan over wat leven met al die talen voor elk van hen betekent. Een tijd geleden zag ik een Roemeense papa voor een adviesgesprek over zijn zoontje van drie dat nog niet sprak. Drie maanden later zag ik de fiere papa opnieuw. Minder uren op de 'tablet' en meer samen doen hebben dan al geresulteerd in beginnende communicatie waar papa en zoon veel plezier aan beleven."

English version:

"A positive story

Wat ik tot slot wil zeggen is dat we samen met de families bijna altijd een positief verhaal kunnen schrijven. Er is een sterke dynamiek binnen gezinnen, ook als die gestimuleerd moet worden. Vaak moeten ouders het vertrouwen in hun eigen opvoedingspotentieel herstellen en moeten ouders en kinderen met elkaar praten over wat het leven met al die talen voor elk van hen betekent. Een tijdje geleden zag ik een Roemeense vader voor een consult over zijn driejarige zoon die nog niet sprak. Drie maanden later zag ik de trotse papa weer. Minder uren op de 'tablet' en meer samen doen had al geresulteerd in eerste communicatiestappen waar zowel vader als zoon plezier aan beleefden."

Dit was de conclusie: "Het onvermogen of de terughoudendheid van sommige tweetalige kinderen om een van hun talen te spreken, is een fenomeen dat onderzoekers en ouders verbijstert. De huidige studie werpt licht op dit relatief onontgonnen gebied van tweetaligheid bij kinderen in het onderzoek naar twee receptieve tweetalige kinderen die vanaf het begin van de spraak heel weinig van hun zwakkere taal spraken en voornamelijk tweetalig met hun vaders omgingen. Met betrekking tot de eerste onderzoeksvraag naar het taalgebruik van de kinderen bleek uit de resultaten dat zij hun zwakkere taal tot op zekere hoogte produceerden. In tegenstelling tot de vele spontane en zelfstandige Japanse uitingen werden de zwakkere taalproducties van de kinderen echter vooral uit het hoofd geleerd, uitgelokt of nagebootst. Wat betreft de tweede en derde vraag over het gebruik van discoursstrategieën en het effect ervan op een zwakkere taalproductie, toonden de resultaten aan dat het overheersende gebruik van de 'move-on'-strategie door de vaders tweetalige interacties in stand hield en bijdroeg aan de receptieve tweetaligheid van hun kinderen. De kinderen reageerden meestal niet op het incidentele gebruik van 'beperkende' discoursstrategieën en de 'volwassen herhaling'-strategie door de vaders. Deze bevindingen herhalen het belang van het gebruik van deze discoursstrategieën in de vroege jaren om actieve tweetaligheid tot stand te brengen. Als ouders en kinderen eenmaal gewend zijn aan tweetalige interactie, kan het moeilijk zijn om deze manier van interactie om te keren.

We leven in onzekere tijden, in een onzekere wereld. While large-scale efforts exist to end poverty, promote peace, share wealth, and protect the planet, we are witnessing serious deterioration of solidarity and respect for human diversity, coupled with alarming tides of authoritarian populism in the West. Many multilinguals—even more so multilinguals in marginalized communities—are vulnerable in the present climate. Researching bi/multilingualism is the business of second language acquisition (SLA) researchers. How well equipped is this field to respond to the present challenges? In this article I unpack four constraints that I believe hamper SLA's capacity to generate useful knowledge about multilingualism. One is a disciplinary identity that is built around the language two of learners and the late timing of learning. The second constraint is the adherence to an essentialist ontology of language that considers it a system separate from the act of communication. A third constraint is a teleological view of linguistic development benchmarked against an ideal monolingual native speaker model. The fourth and final constraint is the disaffection for ethics, values, power, and ideologies, all of which are considered inappropriate disciplinary content. Tempering such a pessimistic view, some hopeful signs suggest SLA's research habitus is changing and may soon be better suited to investigate gradient, equitable multilingualism in all its forms. In deze geest van hoop stel ik negen strategieën voor die SLA-onderzoekers zouden helpen om het menselijk vermogen tot taal beter te onderzoeken en rechtvaardige meertaligheid te ondersteunen in de onzekere wereld van vandaag.

De huidige studie onderzoekt de relatie tussen de tweetalige ervaring van tweetalige kinderen (d.w.z. taalinput, taaloutput en woordenschatvaardigheid) en hun sociaal-emotionele en gedragsvaardigheden. Data were analysed from 805 Singaporean bilingual preschoolers (ages 4; 1–5; 8 years), who are learning English and either Mandarin (n = 551), Malay (n = 105), or Tamil, (n = 149). A parent questionnaire and standardized vocabulary tests were used to assess children's bilingual language environment and vocabulary knowledge. Children's social-emotional and behavioral skills were evaluated by teachers using the Strengths and Difficulties Questionnaire. A series of variables which might influence social-emotional and behavioral skills (e.g. gender, non-verbal IQ, SES, and emotion recognition) were controlled and mixed-effects models were used to conduct data analysis. Results demonstrated that children who had larger bilingual receptive vocabulary and had frequently spoken both languages for a longer time had better social-emotional and behavioral skills. Gender and emotion recognition ability were also found to be significantly related to children's social-emotional and behavioral skills. Such findings held true for children across different Mother Tongue language backgrounds. Dit suggereert dat een goede taalomgeving voor tweetalige kinderen moet worden bevorderd, niet alleen omwille van hun vroege taalontwikkeling, maar ook vanwege de mogelijke voordelen voor hun sociaal-emotionele en gedragsvaardigheden.

Veel kinderen over de hele wereld groeien tweetalig op en leren en gebruiken twee of meer talen in het dagelijks leven. Currently, however, children's language backgrounds are not always reported in developmental studies. There is mounting evidence that bilingualism interacts with a wide array of processes including language, cognitive, perceptual, brain, and social development, as well as educational outcomes. As such, bilingualism may be a hidden moderator that obscures developmental patterns, and limits the replicability of developmental research and the efficacy of psychological and educational interventions. Here, we argue that bilingualism and language experience in general should be routinely documented in all studies of infant and child development regardless of the research questions pursued, and provide suggestions for measuring and reporting children's language exposure, proficiency, and use.

In dit artikel wordt kritisch gekeken naar de juridische, pedagogische en wetenschappelijke basis voor het veelvuldige verbod op het veelvuldig gebruik van andere talen dan het Nederlands door leerlingen in Vlaamse scholen, die volgens de wet enkel in het Nederlands mogen lesgeven, behalve in het vreemdetalenonderwijs. Belgian law allows schools to develop a language policy for students as they please, but the ban on the use of other languages than Dutch is against the United Nations' Convention of Child Rights, which Belgium ratified in 1992. Schools believe that a ban will benefit students' knowledge of Dutch and academic achievement. There is no scientific basis for this belief. Furthermore, the ban may have severe negative consequences for students' well-being. Thus, schools should stop issuing the ban. Instead, as stipulated by the UN Convention, they should develop initiatives actively valuing all the languages that children bring to school.

Voedt u uw kind tweetalig op, of bent u van plan dit in de toekomst te doen, maar weet u niet goed hoe u te werk moet gaan? Using a question-and-answer format, this practical and reassuring guide will enable readers to make informed decisions about how to raise their child with two or more languages. To grow up bilingually is a necessity or an opportunity for more children today than ever before. However, parents are frequently uncertain about what to do, or even fear that they may be putting their child's development at risk. Disentangling fact from myth, it shows that a child can acquire more than one 'first' language simultaneously and that one language need not have negative effects on the other. Elk hoofdstuk is gewijd aan een vraag die doorgaans door ouders wordt gesteld in counselingsessies, gevolgd door een beknopt antwoord, samenvattingen van het bewijs en praktische tips.

Impact belief is de overtuiging die ouders hebben dat ze invloed kunnen uitoefenen op de taalontwikkeling van hun kinderen (De Houwer, 1999). This paper investigates how parents' impact belief is shaped and how it transpires into language management which supports the bilingual and biliterate development of children in exogamous families. Interviews with eight English-speaking parents raising English-Japanese bilingual children in Tokyo, Japan were analyzed using the constructive grounded approach (Charmaz, 2014). The results revealed that the parents' impact belief was influenced by their individual experiences, the support of their Japanese spouses, and peer influence. Specifically, it was positively affected by other parents with older bilingual children. The parents' impact belief was also strengthened by their involvement in 'communities of practice,' i.e., English playgroup and weekend school. Hun sterke overtuiging in impact leidde tot inspanningen op het gebied van taalbeheer, waaronder hun aandringen op het spreken van Engels door hun kinderen en het regelmatig oefenen van activiteiten op het gebied van thuisgeletterdheid.

De studie van hoe mensen nieuwe talen leren na de tijd van socialisatie van de primaire taal en buiten het gezin, heeft geleid tot het veld dat bekend staat als tweede taalverwerving (SLA). This chapter offers a selective characterization of the field of SLA. I first characterize SLA and compare it to other fields that study bilingualism. Next, I synthesize key findings in two areas of central importance: the role of previously known languages, and the contribution of the surrounding linguistic environment. The remainder of the chapter examines the question of how successful L2 learning can be. I do so by first problematizing the notion of success, and then inspecting SLA research into two important populations of adult L2 learners: immigrants and international students. Throughout, I argue that the enterprise of L2 learning has a fundamental potential for success and must ultimately be understood as a road to late-timed, sequential bilingualism.

De Douglas Fir Group (2016) probeerde een transdisciplinaire agenda voor SLA te formuleren, maar zei weinig specifiek over meertaligheid. Moreover, many multilinguals are under siege in a worrisome world where threats to human difference have risen to the mainstream in the aftermath of Brexit and the 2016 U.S. presidential election. I argue that considering multilingualism as the central object of inquiry and embracing social justice as an explicit disciplinary goal are two moves necessary to provide sustainable support for the kind of transdisciplinary SLA that the Douglas Fir Group (2016) envisioned. Ik onderzoek enkele ontbrekende stukjes van de puzzel van transdisciplinaire transformatie die het mogelijk kunnen maken voor SLA-onderzoekers, en in het bijzonder degenen die taalkundig-cognitieve dimensies van taalleren onderzoeken, om kennis bij te dragen over het menselijk vermogen om taal te gebruiken en tegelijkertijd rechtvaardige meertaligheid voor iedereen te ondersteunen.

De huidige studie probeert de relaties te illustreren tussen de blootstelling van tweetaligen aan de moedertaal (MTL) van kinderen en leesactiviteiten thuis, de receptieve MTL-vaardigheid van kinderen en hun sociaal-emotionele en gedragsvaardigheden (SEBS). Data from 202 Singapore preschoolers (4–5 years old) who are learning English and Mandarin were analyzed. A parental questionnaire and standard Mandarin tests (i.e., receptive vocabulary, receptive grammar) were used to assess children's Mandarin language-literacy environment at home, as well as their receptive language skills in Mandarin. Children's SEBS were evaluated with the strengths and difficulties questionnaire (SDQ) (parental version). A series of variables which might influence SEBS and MTL proficiency (e.g., gender and SES) were controlled and SEMs were used to conduct data analysis. Results demonstrated that both Mandarin language and literacy environmental factors are related to children's receptive language outcomes in Mandarin, while only literacy environmental factors associate with children's difficulty level, and prosocial skills. Dit suggereert dat goede ouderlijke ondersteuning bij de MTL-geletterdheid van tweetalige kinderen moet worden bevorderd, niet alleen omwille van hun vroege taalontwikkeling, maar ook vanwege de potentiële voordelen voor hun sociaal-emotionele welzijn.

Dit hoofdstuk bespreekt het subjectieve welzijn van pre-volwassen kinderen en hun ouders die in tweetalige omgevingen wonen. This type of well-being is subsumed under the term Harmonious Bilingualism. The chapter reviews empirical research giving insight into bilingual family members' levels of Harmonious Bilingualism. The well-being of young children who do not yet know the societal language is threatened if their home language is ignored in early care and education and no active steps are undertaken to aid their learning of the new language. While children always end up speaking the societal language, many end up not speaking the home language (or do not speak it well), in spite of hearing it at home. This negatively impacts child-parent relationships and affects both parental and child well-being. At any age, children's well-developed dual language proficiency is central to Harmonious Bilingualism for children and parents alike. The chapter ends by outlining the most urgent needs for research into a better understanding of well-being for families in bilingual settings.

De eerste keer dat een publicatie de vraag in de titel benaderde, was twintig jaar geleden (De Houwer 1999). At the time, very little research was available that could address the question. Although we do not have all the answers, several research projects in the last two decades have helped to find the underlying causes. This contribution reviews research that either directly or indirectly addresses the problem of single language use by bilingually raised children – it is indeed a problem, because parents tend to be very upset if their child does not speak their language. Amongst others, the contribution focuses on the role of parental input patterns, the quantity of language input, parental discourse strategies, parental and child attitudes towards the languages involved, and the role of institutions such as day care centers and preschools. (German) Vor zwanzig Jahren stellte De Houwer (1999) die Frage, warum junge Kinder, die in zwei Sprachen erzogen wurden, nur eine Sprache sprechen. Zu jener Zeit gab es kaum Forschung, die dieser Frage nachging. Dieser Beitrag blickt zurück auf die Forschung der letzten zwei Jahrzehnte, die direkt oder indirekt das Problem der Einsprachigkeit bei zweisprachig erzogenen Kindern behandelt. Besprochen werden, u.a., die Rolle der sprachliche Input-Muster der Eltern, die Quantität des Inputs, die elterlichen Diskursstrategien, die Spracheinstellungen von Kindern und die Rolle von Institutionen wie Tagesstätten und Vorschulen. Citaat/Quelle: De Houwer, A. (1999). Omgevingsfactoren in de vroege tweetalige ontwikkeling: de rol van ouderlijke overtuigingen en attitudes. In G. Extra & L. Verhoeven (Eds.), Tweetaligheid en migratie (pp. 75-95). Berlin, Germany: Mouton de Gruyter.

Kinderen met een gemengde etnische band in Japan verwerven meestal niet de taal van hun niet-Japanse ouder. This study looks at their lost opportunity to acquire their minority parent's language through a retrospective investigation of their language experiences from childhood to young adulthood. Transcripts of interviews with ten mixed-ethnic children (ages 18 to 23) were analyzed based on the constructive grounded theory approach (Charmaz 2014 Constructing grounded theory , 2nd edn. London: Sage). Analysis of codes which emerged from the interviews revealed that family relations, parents' reluctance to speak the minority language and the prioritization of English were some of the factors perceived by the mixed-ethnic children to have contributed to the non-transmission of the minority language. Many of the children described their lost opportunity to acquire the minority language as regretful. Questions posed by Japanese people about their identity and language reminded some participants of their mixed-ethnicity and inability to speak the minority language. Deze bevindingen suggereren dat het niet-overdragen van de minderheidstaal op de lange termijn gevolgen heeft voor het sociale en emotionele welzijn van kinderen met gemengde etnische groepen in Japan.

Met behulp van tweetaligheid en sociale rechtvaardigheid reflecteer ik op relevante conceptuele en methodologische kwesties die zich voordoen in de studie van de taalontwikkeling van sprekers van erfgoedtalen. Themes examined include the early but varying timing of heritage language learning; the surrounding linguistic environment, including the link between parental input and linguistic outcomes and heritage language speakers' bilingualism, multilingualism, and multilectalism; the framing of literacy in the minority language; and the unique and language‐shaping experience of minoritization, often an outcome of immigration. I argue that bilingualism is gradient and that better measurement of relevant variables—particularly those related to timing, input/exposure, and literacy—can invigorate the study of heritage language development and make new and more robust insights possible. Ik stel voor dat erfgoedsprekers en hun talen moeten worden begrepen als verbonden met minderheidsgemeenschappen en met de ervaring van onrechtvaardige meertaligheid.